Czy leczenie nietolerancji pokarmowych jest trudne
Jedyną znaną i skuteczną metodą leczenia nietolerancji pokarmowych IgG-zależnych (nadwrażliwości pokarmowych IgG-zależnych, alergii opóźnionych) jest wyeliminowanie z diety produktów, które według wyniku testu laboratoryjnego nie są dobrze tolerowane przez organizm. Ważne, aby wyniki interpretować zawsze w korelacji z występującymi objawami. Dieta eliminacyjna powinna być dobrana indywidualnie, z uwzględnieniem wieku, płci oraz trybu życia pacjenta, dlatego najlepiej poradzić się specjalisty z dziedziny dietetyki lub lekarza z doświadczeniem w leczeniu żywieniowym.
Otrzymałem wynik testu – co dalej
Po otrzymaniu wyniku konieczne jest przeanalizowanie dotychczasowej diety. Warto przygotować listę produktów, które spożywa się na co dzień, lub przez określony czas, np. przez tydzień, prowadzić dzienniczek żywieniowy. Następnie należy przeanalizować, które ze spożywanych produktów występują na wyniku w 3 lub 4 klasie i po ich spożyciu występują niepokojące objawy. Wówczas zaleca się wdrożenie diety eliminacyjnej, czyli czasowe wykluczenie danego produktu z diety. W przypadku braku dolegliwości po zjedzeniu produktów, które występują w 3 lub 4 klasie, powinno się zastosować ich rotację w jadłospisie. Należy wyłączać je z diety na kilka dni, a później wprowadzać na jeden dzień i obserwować reakcję organizmu.
Jak długo stosować dietę eliminacyjną
Dieta eliminacyjna nie jest dietą na całe życie. Jej cel to wyciszenie stanu zapalnego toczącego się w jelitach. Okres eliminacji jest indywidualnie zróżnicowany. Minimalny czas trwania takiej diety to 3 miesiące, ale zaleca się stosowanie jej przez 6 lub nawet 12 miesięcy, a następnie powolne wracanie do produktów wyeliminowanych przy jednoczesnym obserwowaniu reakcji organizmu. W przypadku ponownego wystąpienia objawów nietolerancji pokarmowych, należy wykluczyć dany pokarm z diety. Największą trudnością podczas stosowania diety eliminacyjnej jest poznanie nowych produktów, które staną się podstawą codziennego jadłospisu.
Jak poradzić sobie z dietą
Zdrowa dieta to dieta zbilansowana, dlatego produkty, które wykluczamy z jadłospisu, powinny zostać zastąpione odpowiednimi zamiennikami w obrębie danej grupy spożywczej, aby uniknąć niedoborów składników mineralnych i witamin. W przypadku gdy nietolerowanych produktów jest dużo, należy eliminować je z diety stopniowo. Im szerszy panel badania laboratoryjnego, tym dokładniejsza diagnostyka i tym więcej możliwości zamiany produktów nietolerowanych na tolerowane. Szeroki wachlarz alergenów w badaniu EUROLINE-FOOD z pewnością ułatwia dobranie odpowiedniej diety eliminacyjnej z zachowaniem zasad zdrowego odżywania. Zmiana sposobu żywienia może być na początku trudna, dlatego warto przed wdrożeniem nowej diety przygotować listę produktów dozwolonych, zakazanych oraz bazę przepisów na pierwszy okres stosowania diety.
Dlaczego należy stosować rotację produktów
Produkty tolerowane należy spożywać w rotacji, ponieważ istnieje ryzyko wytworzenia nowych nietolerancji z powodu nadużywania artykułu, który był pierwotnie tolerowany. Nie powinno się stosować tych samych produktów częściej niż co 3–4 dni. Stosując dietę eliminacyjną, warto każdy wykluczony produkt zastępować trzema zamiennikami i rotować je.
W przypadku leczenia nietolerancji pokarmowych zaleca się dietę eliminacyjno-rotacyjną. Dieta eliminacyjna jest dobrą okazją, by poznać nowe smaki i zacząć budować większą świadomość tego, co jemy, a rotacja wymusza wprowadzenie nowych produktów spożywczych do diety, a tym samym pozwala na jej urozmaicenie. Prawidłowo ułożona dieta to dieta zbilansowana jakościowo i ilościowo, która pomaga wyciszyć stan zapalny i złagodzić objawy.
Dowiedz się, jak rozpocząć dietę:
Źródła:
- Ogólne zalecenia dietetyczne, on-line: https://eurolinefood.pl/nietolerancje-pokarmowe/ogolne-zalecenia-dietetyczne-2/, [dostęp: 05.11.2018].
- Gałęcka M., Dieta w chorobach autoimmunologicznych, Warszawa 2017, s. 111–115, 121, 149.
- Kaczmarski M., Korotkiewicz-Kaczmarska E., Alergia i nietolerancja pokarmowa. Mleko i inne pokarmy, Kraków 2013, s. 112.
